Dziwna teza...aż taki kraj dzikusów?
W sensie, że niby Malgasze są we wczesnej fazie przystosowywania do poruszania się w pozycji pionowej?, albo ich komunikacja werbalna ogranicza się do wydawania chrapliwych dźwięków . Nic z tych rzeczy.
Są bardzo biedni ( wg. rankingów wielu organizacji i instytucji znajduje się w ostatniej dziesiątce najbiedniejszych krajów świata) ale są bardzo pracowici. W rejonach rolniczych, a więc na południu - całe dnie spędzają na swoich polach ryżowych - uprawiając ryż ręcznie w tradycyjny sposób. I tylko czasami na polu ryżowym pomagają im zebu.
To kraj co i rusz dotknięty kryzysem politycznym i gospodarczym.
Ale bez wątpienia kraj nadzwyczajnie ciekawy dla wszystkich lubiących kontakt z naturą.

Ja bardzo marzę o Madagaskarze, ale to jednak trochę dla mnie za drogo. NA razie tańsza Afryka wchodzi w grę:)

Tak na dobrą sprawę, drogi jest bilet lotniczy, ale zdarzają się niezłe oferty cenowe. Będąc tam spotkałam ludzi, którzy poświęcili wiele czasu na dotarcie do Antananarivo, ale urwali trochę z ceny.
Poruszanie się po Madagaskarze nie jest ani trudne ani drogie, wyżywienie też można ogarnąć niskobudżetowo.
Więc nie porzucaj marzeń o wyjeździe tam, abyś nie żałował ( kiedyś), że ominęła Cię niezwykła przygoda.

Dzięki, natchnęło mnie to nadzieją:) Odkładam na bilet. Może do wiosny się uda odłożyć:) Ile czasu tam byłaś?

szkoda ze nie jest nasz , byłoby gdzie uciekac

Już niebawem minie rok od czasu gdy podróżowałam po Madagaskarze. Nadal uważam, że to świetny kraj do poznawania.
Podróżowałam przez siedem tygodni, przemierzając Madagaskar wszerz i wzdłuż - dosłownie. Z Antananarivo Tsiribihiną do Tsingy de Bemaraha, potem Morondava i niezwykła aleja baobabów, których nikt nie sadził.
Następnie eksploracja południowej części: Ranomafana, Isalo, Tsaranoro. W planach był przelot na Nosy Be, ale szczęśliwie koleżanka podróżniczka wpadła na pomysł aby tę trasę pokonać wynajętym samochodem. Dzięki temu widziałam niesamowite widoki w regionie nazwanym Tampoketsa, ale również NP Ankarafantsika, gdzie rodzina sifak przedefilowała tuż przede mną. A w PN Ankarana, dzięki sympatii naszego przewodnika i dobrym pomysłom naszego kierowcy mogłam obserwować wojnę lemurkową - jedno ze stad broniło swojego terytorium przed atakiem intruzów.
Dojechałam na sam top, do Diego Souarez.
Ale najlepszy czas miałam na Nosy Boraha i Ile aux Nattes.
To był niezwykle pożytecznie spędzony czas.

Dzięki Panu Najwyższemu, że polskie aspiracje kolonialne przepadły, bowiem mogę tam powrócić i cieszyć się poznawaniem kraju bez poczucia, że moi przodkowie przyczynili się do dramatycznej degradacji Malgaszy.

chlebek pisze:... miał należeć do Polski. Wiedzieliście o tym ?

Możesz coś więcej powiedzieć, kolejna plotka wyssana z palca?

Madagaskar to na pewno propozycja dla osób, które chcą przeżyć fajną przygodę. I napatrzeć się na malownicze widoki plaż

W sam raz na teraz

warto dodać, że ta inicjatywa nie miała na celu ani przesiedlenia całej ludności żydowskiej, tym bardziej deportacji. Chodziło o koncepcję skierowania na Madagaskar emigracji z Polski, w tym także i Żydów, będących obywatelami Rzeczpospolitej. Proszę zauważyć, że nie chodziło tylko o ludność żydowską. Nie był to projekt dotyczący tylko i wyłącznie problemu żydowskiego. Przecież od wielu lat Polska starała się o uzyskanie kolonii. Kwestia przeludnienia obszarów Polski jak i bezrobocie, oraz szukanie rynku zbytu były problemami, które zmuszało rząd Polski do szukania najlepszych rozwiązań.
Gdy Francuzi wystąpili z propozycją zbadania Madagaskaru pod względem możliwości osadnictwa przez europejczyków, taki zamiar zgłosiła dyplomacja polska.
Nasze "ambicje" kolonialne sięgały też Kamerunu, Gambii i Tobago