Ukryta apteka ( Wenecja )
http://www.themerchantofvenice.com/eu/ercole-oro/

Ostatnie renowacje całkowicie usunęły ciemną, XIX-wieczną patynę, która niegdyś pokrywała stolarkę, pozostawiając ciepłe odcienie typowe dla orzecha. Pokój zachował cały urok Baroku. Znajdziemy tu oryginalny kontuar i wysokie szafki z rzeźbionego litego drewna, wzdłuż którego słoiki z miksturami, troskliwie wyrównane. Wygląda na to, że całe umeblowanie było zgodne z bogato zdobionymi detalami. Drewniane rzeźby zostały przypisane synom Francesca Pianta, który sam był uczniem

La Spezieria all’Ercole d’Oro to miejsce dla wyuczonych patrycjuszy i uczonych, którzy traktowali aptekę jako swego rodzaju kawiarnię, miejsce erudycyjnych rozmów i intelektualnej dyskusji. Specjalizując się w przygotowywaniu nietypowych leków, apteka ma własną Sala dei Won [pokój Trucizn], w której rzadkie zioła, mikstury i przyprawy lecznicze tworzyły magiczne mikstury.


Kościół i klasztor o tej samej nazwie, zakrystia w San Salvador to ukryty klejnot. ( Wenecja )

https://www.churchesofvenice.co.uk/sansal.htm

Można go odwiedzać po dokonaniu rezerwacji za pośrednictwem poczty e-mail. W ten sposób uzyskujesz dostęp do pokoju z freskami (nieznanymi artystom), które są arcydziełem smaku i wyrafinowania. Wspaniałe proporcje przestrzeni przypominają jeden z najlepszych pokoi w Palazzo Grimani. Pośrodku sufitu znajduje się figura Chrystusa błogosławiącego wiernych, ale wszędzie dookoła są zachwycające wizerunki drzew i krzewów trompe-loeil z lokalnymi i egzotycznymi ptakami. W przeciwieństwie do niektórych innych klasztorów w mieście (na przykład w II Redentore lub San Francesco della Vigna), ten w San Salvador nie miał miejsca na ogród, ponieważ znajdował się w samym centrum Wenecji. Przestrzeń jej dwóch krużganków została już zajęta przez studnie, z których mnisi czerpali wodę. Stąd malarze fresków tworzyli swego rodzaju wirtualny ogród.

dawny klasztor San Salvador,

Obecnie zajmowany przez Telecom Italia, dawny klasztor San Salvador, obok kościoła o tej samej nazwie, zachował dwa ładne krużganki (prawdopodobnie zaprojektowane przez Jacopo Sansovino ) i były refektarz, czasami używany na spotkania i konferencje .

Choć przestrzeń została zmodernizowana, aby sprostać współczesnym potrzebom, wciąż ma swoje freski. Przeważnie w raczej biednym państwie, są one przypisywane przez niektórych Polidoro da Lanciano (działające w Wenecji w latach 1530-1565), podczas gdy inni twierdzą, że zostały namalowane w 1545 przez Fermo Ghisoniego. Urodzony w Caravaggio w 1505 roku, Ghisoni był jednym z najlepszych uczniów Giulio Romano i pomógł mistrzowi w pracach nad freskami Palazzo Te i księżnej w Mantui w 1538 roku.

http://www.bibliotecaangelica.benicultu ... ?en/1/home

RZYM

Miłośnicy książek mogą korzystać z tyj wspaniałej czytelni i cennych rękopisów zachowanych w tym miejscu podczas wystaw, koncertów i wycieczek z przewodnikiem, które są regularnie organizowane.

Biblioteka nosi imię biskupa augustianów, Angelo Rocca, który był odpowiedzialny za drukarnie watykańskie podczas pontyfikatu Sykstusa V, a swoją cenną bibliotekę pozostawił braciom z klasztoru św. Augustyna pod koniec XVI wieku. Rocca chciała, aby ktokolwiek mógł korzystać z biblioteki - wtedy był to dziwaczny pomysł.

W 1661 r. Lukas Holste, ówczesny kurator biblioteki watykańskiej, złożył swój wspaniały zbiór drukowanych tomów. W 1762 r. Księgi kardynała Domenico Passionei podwoiły to dziedzictwo, dodając dzieła, które Kardynał nabył osobiście podczas swoich podróży po krajach protestanckich. To tłumaczy, dlaczego biblioteka zawiera kopie niedozwolonych tekstów, których znaczenie miało kluczowe znaczenie dla zrozumienia reformacji i kontrreformacji.

Mniej więcej w tym czasie architekt Luigi Vanvitelli otrzymał zlecenie na przebudowę biblioteki, w szczególności na spektakularną czytelnię.

Zachowało się tu ponad 200 000 woluminów, z których połowę opublikowano między XV a XVIII wiekiem. Najważniejsze sekcje biblioteki poświęcone są historii reformacji i kontrreformacji oraz myśli augustianów, a także Dantemu, Petrarce i Boccaccio, teatrowi od XV do XVIII wieku, czasopismom włoskim i zagranicznym z XVIII w.Jest to również miejsce rzadkich książek o wielkiej wartości artystycznej, zwłaszcza w IX wieku

Pałac Sacchetti,

https://www.italy-sothebysrealty.com/en ... -1838.aspx

W połowie XVII wieku pałac przeszedł w ręce Kardynała Giulio Sacchetti, członka rodziny florenckich kupców i bankierów, który nie tracił czasu na zdobycie znaczącej pozycji w społeczeństwie rzymskim i zdobycie tytułu marauis, wykupując rozległe nieruchomości i rzucając się entuzjastycznie na działalność artystycznego patronatu.

Kardynał Giulio nie dokonał wielu zmian, wprowadzając się do tego wspaniałej pałacu zaczął zbierać setki cennych przedmiotów, archeologicznych artefaktów i współczesnych dzieł sztuki, w tym około dwudziestu obrazów Piętro da Cortona. Pozostały tylko dwa dzieła z tego niezwykłego zbioru, Adam i Ewa oraz Święta rodzina. Pozostali zostali rozproszeni, a losy rodziny Sacchetti gwałtownie upadły na początku XVIII wieku po ich olśniewającym wzroście aż do czasów kardynała Giulio, który w pewnym momencie niemal został papieżem.

Po stronie pałacu z widokiem na Tybrze, niedawno odnowione nimfeum wciąż ozdabia ogród, który przed przybrzeżnymi brzegami biegł wprost do wody. W smali arkadowej znajdują się dwie nisze z ozdobną umywalką i satyrami, unoszącymi fragment draperii, ukazujące wyobrażony widok Romę. Powyżej widnieje ramowy herb rodziny, zwieńczony efebami. Oprócz sztukaterii, imitacji mebli i mozaik, stosowane tu techniki artystyczne są bardzo oryginalne: prawdziwe muszle osadzone w różnych punktach na przemian z festonami owoców i kwiatów pokrytych kolorowymi szkłami.

Kasyno weneckie ( Wenecja )
Kasyno- miejsce, w którym arystokracja spotykała się w grach i rozmowach - należało do Veniera, prokuratora St. Marks, ale pierwotnie było związane z jego żoną, Eleną Priuli. Układ pokoi odzwierciedla typowy wenecki palazzo, z wieloma kameralnymi komnatami z długiej centralnej sali / salonu. Nad wejściową klatką schodową dwie kratki z pozłacanego i rzeźbionego drewna zamykały przestrzeń dla muzyków, którzy mogli w ten sposób grać, nie będąc widzianymi - ani widzieć - tych, którzy przybyli. Po lewej stronie na końcu sali centralnej znajduje się jadalnia ozdobiona atrakcyjnymi sztukateriami przedstawiającymi ptaki i rośliny oraz ogniem z triumfu Bacdiusza.

W końcu pokój po prawej stronie to bardzo ładny kominek w Delftware, a także fresk przypisywany Guaranie. W pokoju znajduje się również tzw. Hago, rodzaj zamkniętego balkonu z widokiem na Ponte dei Baretteri.

Podczas wizyty nie przegap jednego konkretnego panelu podłogowego przy wejściu. Panel można przesunąć, aby umożliwić osobom na górze spojrzenie w dół i zobaczyć, kto jest na zewnątrz przy drzwiach czekając na przyjęcie. Jeśli z jakiegoś powodu nowy przyjezdny będzie niemile widziany, osoba w środku będzie w stanie szybko uciec przez "wyjście awaryjne" w pierwszym pokoju po prawej stronie. Wejście znajdowało się w szafie niestety już nie istnieje.

MOSAIKA DODECAHEDRONA to ciekawa mozaika gwiazdora ( za drzwiami po lewej stronie - Bazylika Św Marka Wenecja )

To dzieło jest przypisane Paolo Uccello, słynny artysta renesansu florenckiego (1397-1475), na którym prawdopodobnie wpływ wywarł Luca Bartolommeo de Pacioli (1445-1517), mimo że ten ostatni miał tylko trzydzieści lat w chwili śmierci artystów. De Pacioli był mnichem franciszkańskim i znanym matematykiem, i uważam się za ojca nowoczesnej księgowości. Był także autorem traktatu zatytułowanego De Dmna Proportione, opublikowanego w Wenecji w 1509 r., Który dotyczył przede wszystkim "złotego podziału" i jego zastosowania w architekturze i malarstwie.

Rozszerzając powierzchnie dwunastościanu, aby się spotkać tworząc "piramidy", otrzymuje się gwiazdę, stąd "dwunastościan oznaczony gwiazdką" złożony z dwunastu pięciokątów. Podstawa pentagramu (pięcioramienna gwiazda złożona z pięciu prostych linii), ta figurka była, dla mędrców z Antycytyi, symbolem Wenus, planety Wenecji, co tłumaczy jej obecność. tutaj.

W tradycyjnej symbolice dwunastościan był formą, która najlepiej | reprezentował manifestację Boga w Naturę. Dla Platona był to symbol doskonałości kosmicznej i harmonii. Jest to również trójwymiarowa reprezentacja I symetrii pięciokąta i "złotego współczynnika", który występuje w całym świecie przyrody. Ten "złoty stosunek" lub "złoty środek", opisany przez Keplera w jego Mysterium Cosmographicum jako "klejnot geometrii", jest cechą dwunastościanu, a także innych form geometrycznych, które Platon określił jako "niebiańskie". W sumie pięć, były one modelami dla wszystkich form, które można znaleźć w świecie przyrody .

Symboliczne maszty
Plac Świętego Marka

Trzy maszty znajdujące się bezpośrednio przed Bazyliką Św. Marka można czasem przeoczyć. Symbolizują trzy królestwa podbite przez Wenecję

Termin Morea na Peloponez został przyjęty w XII wieku przez krzyżowców. Inspiracją było to, że ogólny kształt półwyspu jest podobny do kształtu liści morwy, które są tutaj powszechne. Jeśli chodzi o nazwę "Peloponez", pochodzi od imienia Pelopsa, syna Tantalusa, króla Lydii (na zachodzie dzisiejszej Turcji). Turcy osmańscy podbili Mareę i ostatnie weneckie posiadłości na Krecie w 1715 roku, nawet jeśli wojna przeciągnęła się do 1718 roku.

Termin Candia pochodzi od łacińskiego Candicus (fosa), który był oryginalną nazwą głównego miasta wyspy, Heraklion. W średniowieczu termin ten był używany w odniesieniu do wyspy lub miasta. Candia znajdował się pod rządami weneckimi od 1204 do 1648, kiedy to Wenecja opanowała tylko trzy miasta na wyspie: Gramvoussa (która należała do Osmanów w 1691 r.) Oraz Spinalonga i Souda (obie te części upadły w 1715 r.).

Cypr był wenecki od 1489 do 1571 roku, dzięki małżeństwu weneckiej Cateriny Cornaro z królem cypryjskim Jakuba II de Lusignan. W umowie przewidziano, że tron ​​przejdzie na Caterinę Cornaro, jeśli król umrze bez następcy. Mówi się, że Wenecjanie natychmiast otruli syna, którego urodziła para.

PALAZZO SCAPUCCI Rzym
Palazzo Scapucci, który swoją nazwę zawdzięcza szlachetnej rzymskiej rodzinie, która była właścicielem w XVI i XVII wieku, obejmując czterokondygnacyjną ceglaną wieżę średniowiecznego pochodzenia, odrestaurowaną kilkakrotnie, z pięknymi oknami z marmurową ramą. Na jej szczycie dziwne statuetki zaintrygują ciekawskich przechodniów.

Wieża ta zawdzięcza swoją nazwę legendarnej rzymskiej anegdocie, znanej z powieści amerykańskiego powieściopisarza Nathaniela Hawthorne'a w Marble, według której małpa miała porwać nowo narodzonego syna właścicieli z kołyski i zaprowadzić go na szczyt wieży, skakać i grać niebezpiecznie wśród murów obronnych. Mówi się, że rodzice usłyszeli rozpaczliwe modlitwy do Najświętszej Maryi Panny (obiecali zbudować sanktuarium na jej cześć, jeśli dziecko zostało uratowane), a małpa sprowadziła go bezpiecznie. Statua Matki i lampa na szczycie wieży, obie są widoczne od strony ulicy, do tego czasu.

The ospizio dei piceni ( Rzym ) ze swoimi różnorodnymi budynkami, dziedzińcem, ogrodem i klasztorem, jest praktycznie nieznanym kompleksem o niezwykłej urodzie.
Wpisany do bardziej znanego kościoła San Salvatore w Lauro, Hospicjum Piceni było jednym z Najważniejszych hospicjów w mieście, w którym przebywali ludzie z regionu Marche, gdy przybyli do Romów, aby ich po prostu odwiedzić. Konfraternia Piceni, która w 1669 r. Przejęła kościół i klasztorny kompleks, przez wiele lat udzielała pomocy ludziom z ich regionu.

Wejście jest przez pierwszy ganek kościoła po lewej stronie. Kilka kroków i możesz * wejść do spektakularnego XV-wiecznego krużganków z loggią. Obok krużganków znajduje się mały dziedziniec z fontanną i pięknym portykiem, który prowadzi do kapitularza. Znajdują się tu także niektóre ważne grobowce, na przykład j papieża Eugeniusza IV.

Oprócz jego historycznego znaczenia i piękna artystycznego i architektonicznego podkreślonego długimi i starannymi pracami konserwatorskimi, hospicjum ukrywa kolejną cudo. Po wejściu na I6-wieczne schody można odwiedzić wspaniałe "miejsce składające się z dwóch przesklepionych pokoi i podniesionego skrzydła nad portykiem ogrodowym, z pięknym stropem w kształcie jałowca, w którym mieści się muzeum ufundowane przez malarza Umberto i Mastroianniego, z ponad stu pracami pochodzącymi z jego najbardziej znaczących i produktywnych okresów: Drzwi obok muzeum Mastroianni to wejście do Fundacji Emilio Greco.

Fundacja Pio Sodalizio dei Piceni organizuje także wystawy i spektakle muzyczne i muzyczno-teatralne

Kontynuujemy temat w sekcji poniżej:

Mniej znane choć równie piękne włoskie miasta