Każdy warszawiak pokaże Państwu przede wszystkim drogę do "Starówki", czyli Starego Miasta, zabytku światowego formatu.
Jest dość oczywiste, że zwiedzanie Warszawy zawsze zaczyna się od zwiedzania Starego Miasta. Ta wyjątkowa zabudowa urbanistyczna zachowała się w oryginalnym projekcie rynku, ulic do niego prowadzących i pierścienia murów obronnych, mimo że styl architektoniczny domów został dwukrotnie zmieniony.
W XVI wieku zostały one przebudowane z gotyku na barokowy. Ślady tych zmian widoczne są do dziś. Kolejna metamorfoza Starego Miasta nastąpiła po jego ostrzelaniu w 1944 roku. W latach pięćdziesiątych XX wieku domy zostały zrekonstruowane w starym kształcie, ale wewnątrz wyposażono je w nowoczesne udogodnienia. Świat uznał to za osiągnięcie w zakresie ochrony zabytków, a Stare Miasto zostało ogłoszone częścią Światowego Dziedzictwa Kultury. Kamienna tablica upamiętniająca ten fakt została umieszczona na małym placu zwanym Zapiecek przy wejściu na Rynek.
Samochody nie są wpuszczane na Stare Miasto, więc trzeba je zwiedzać pieszo. Nie jest to jednak zbytnio męczące, gdyż okolica Starego Miasta
jest mała i zawsze można zatrzymać się na krótki odpoczynek w jednej z kawiarni.
Prawie wszystkie rutynowe spacery po Warszawie zaczynają się u stóp Kolumny Zygmunta lub na placu Zam-kowym. Widok z tarasu pod kolumną na dolną dzielnicę Marien-sztat, Wisłę i prawobrzeżną Warszawę jest równy temu z Pincio w Rzymie.
Tutaj rozpoczynamy spacer od gotyckich murów obronnych. Stąd możemy udać się na południe tzw. Drogą Królewską, która łączy Zamek z innymi rezydencjami królewskimi: Ujazdowem, Łazienkami i Wilanowem. W pobliżu kolumny wchodzimy do Zamku, aby zobaczyć zrekonstruowane wnętrza i zapoznać się z jego ciekawą historią. Tutaj również możemy wsiąść do małego, niebieskiego pociągu lub w pośpiechu i zwiedzić kilka historycznych ulic Warszawy.
ZABYTKI ARCHITEKTURY
Barbakan i mury obronne
Od XIV wieku wcześniejsze fortyfikacje ziemne i drewniane zostały zastąpione gotyckimi ceglanymi murami obronnymi. Tylko niektóre z nich można zobaczyć dzisiaj: okrągły XVI-wieczny Barbakan z ceglano-kamiennym gzymsem, zbudowany na trzyprzęsłowym, gotyckim moście z dawną Bramą Nowomiejską i fragmentem kolejnego mostu na Placu Zamkowym, gdzie stała Brama Krakowska. Pozostałości murów obronnych otaczających Stare Miasto oddzielone są od ulicy Podwale zielonym pasem dawnej fosy. Zachowały się niektóre bastiony
lazienki
Pałac na wodzie w okolicy zaokrąglonych stawów jest główną atrakją kompleksu w Łazienkach. Jego budowa rozpoczęła się w XVII wieku. Został zaprojektowany jako pawilon kąpielowy rezydencji królewskiej w Ujazdowie. Stąd nazwa, która później została przyjęta dla całego kompleksu architektonicznego niezależnie od siebie.
Pierwotny pawilon został przebudowany w dwóch etapach. Jego pierwszy właściciel, marszałek Herakliusz Lubomirski, zlecił renowację Tylman van Gameren w 1690 roku. Choć bardziej wyrafinowany stylistycznie, nadal funkcjonował jako łaźnia. W latach 1775-1795 pałac był stopniowo przebudowywany i rozbudowywany przez Domenico Merliniego, aż do uzyskania obecnej formy. Stał się on letnią rezydencją króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. W dalszym ciągu tylko dwa pokoje funkcjonowały jako łaźnia: Sala Bachusów i Łaźnia na lewo od wejścia. Ich ściany wyłożone są płytkami holenderskimi. W centralnej, starej rotundzie znajdują się cztery posągi największych polskich władców: Kazimierza Wielkiego, Zygmunta Starego, Stephena Batory i Jana III Sobieskiego. Piękne, neoklasycystyczne wnętrza zdobią rzeźby ii obrazy. Najciekawsze rzeźby to dwa ogromne przedstawienia Herkulesa i Apolla w Sali Balowej, kąpiąca się Afrodyta, Hebe, bogini młodości, popiersia cesarzy rzymskich i właściciela pałacu - króla Stanisława Augusta. Dwie rzeźby w przedsionku: Mars w pozycji spoczynkowej i Polska Kwitnąca ma znaczenie symboliczne. Komnata Portretowa i Galeria wypełnione są ciekawymi obrazami. Z przylegającej do niej Sali Salomona rozciąga się piękny widok na staw, most i pomnik króla Jana III Sobieskiego.
Przestronny taras przed pałacem zdobią rzeźby, w tym personifikacje dwóch polskich rzek - Wisły i Bugu, oraz dwie duże piaskowcowe rzeźby przedstawiające Hermafrodytę spychającego nimfę.
Nie można przegapić Amfiteatru z jego wyspiarską sceną, Pałacu myśliwskiegoi, pięknej, kwadratowej Białej Chaty czy Starej Pomarańczarni. W tej ostatniej mieści się galeria rzeźb i jedyny w swoim rodzaju XVIII-wieczny teatr, w którym iluzjonistyczne obrazy J.B. Plerscha imitują pudełka pełne widzów. Czuje się jakbym został przełączony o 200 lat wstecz przez wehikuł czasu. W dawnej Szkole Kadetów mieści się obecnie Muzeum Ignacego Jana Paderewskiego. Miło jest włóczyć się po parkowych alejkach wśród monumentalnych starych drzew, przecinać mosty nad jego kanałami, które łączą system stawów. Po dotarciu do alei chińskiej, na wysokiej skarpie widać pałac Belvedere. W Łazienkach można spędzić trzy lub cztery godziny podziwiając jego architekturę, siedząc w ogródkach kawiarnianych, płynąc łodzią na stawie przed pałacem, jeżdżąc konno lub wozem konnym po parkowych alejkach. Doświadczenie to jest warte tego czasu.
Teatr Wielki - Opera
Teatr Wielki i Opera został wzniesiony w latach 1825-1833 według projektu Antonio Corazziego. Ten monumentalny budynek jest jego największym dziełem. Zajmuje całą południową stronę placu.
Pałac Radziwillow
Pałac Radziwiłłów, zbudowany w 1643 r. i przebudowany przez Chrystiana Piotra Aignera w latach 1818-1819, ma bogatą historię. Pierwotnie była to rezydencja arystokratycznej rodziny Radziwiłłów z Litwy. W okresie zaborów przebudowany pałac był siedzibą gubernatora carskiego. Po II wojnie światowej mieściła się w nim Rada Ministrów, gdzie w 1955 r. podpisano Układ Warszawski, w 1970 r. Polsko-Zachodnioniemiecki Traktat o normalizacji wzajemnych stosunków, a w 1989 r. odbyły się rozmowy Okrągłego Stołu. Obecnie jest to siedziba Prezydenta RP.
W Pałacu Rzeczypospolitej znajdują się skarby kultury polskiej - zbiór najstarszych map i archiwum.
Biblioteka Narodowa
Najbardziej monumentalne z warszawskich pałaców. Adekwatne do statusu pierwszych właścicieli, rodziny Krasiriskich. Arcydzieło architektury, ma kamienne fagady z loggiami, 1 rzeźbę i tympanon z dekoracjami rzeźbiarskimi autorstwa gdańskiego artysty Andrzeja Schlutera. W malowniczym parku za pałacem znajduje się wiele starych drzew. Na placu przed pałacem stoją dwie empirowe żelazne studnie. Po wschodniej stronie placu planowana jest budowa gmachu Sądu Najwyższego.
Pałac Staszica
Pałac Staszica został zbudowany przez Antonio Corazziego w latach 1820-1823 z inicjatywy Stanisława Staszica, XIX-wiecznego przyrodnika, który położył fundamenty pod polski przemysł i założył Towarzystwo Przyjaciół Nauk. Obecnie w pałacu mieści się siedziba Polskiej Akademii Nauk ( ul. Nowy Świat 72) .
Ratusz
Ratusz jest obecną nazwą dwóch sąsiednich pałaców zaprojektowanych przez antonio Corazziego w latach 1825-1830. Od 1954 roku mieścił się w nich Urząd Miejski i Prezydent Warszawy. Bogate w zdobienia, arkady, kolumnady, loggie i tarasy pałace wraz z przylegającym do nich dawnym Bankiem Polskim, zaprojektowanym przez tego samego projektanta, tworzą wspaniały kompleks okalający plac Bankowy. Wewnątrz umieszczono popiersia dwóch sławnych Polaków: poety romantycznego Juliusza Stowackiego i najbardziej szanowany prezydent Warszawy (1934. -1939) - Stefan Starzyriski, który pracował tu jako wiceminister skarbu, zanim został prezydentem.
Wilanów
Pałac-ogród wykorzystywany niegdyś jako letnia rezydencja króla Jana III Sobieskiego zachował swoje wspaniałe oryginalne XVII-wieczne wnętrza. Najcenniejsze apartamenty królewskie znajdują się w centralnej części pałacu. Można tu zobaczyć cztery piękne alegoryczne malowidła sufitowe autorstwa J.E. Szymonowicza-Sie-miginowskiego: Jesień i wiosna w Sypialni Królowej oraz Zima i Lato w Sypialni Królowej. Wspaniały obraz sufitowy Claude'a Callota w Gabinecie Lustrzanym przedstawia królową Marie-Casimire jako Zorzę, a jej trzech synów jako Wiatr. W Galerii Polskiego Malarstwa na pierwszym piętrze znajduje się miejscowa ciekawostka - portrety pogrzebowe. Dawna wozownia została przekształcona w Muzeum Plakatu. Pałac i jego oficyny otoczone są rozległym parkiem ozdobionym
Cały kompleks obejmuje neorenesansowy kościół św. Anny (wybudowany w 1772 r., przebudowany przez Henryka Marconiego w latach 1857-1870) oraz zabudowań pałacowych, w których obecnie znajduje się katechizm i dwie restauracje.
Zamek Królewski
Zamek Królewski jest symbolem ciągłości historycznej państwa polskiego. Jego najstarsze zachowane oryginalne części to XIV-wieczne gotyckie sklepienia i fragmenty pierwszej gotyckiej rezydencji książąt mazowieckich zwanej Wielkim Domem, znajdujące się w jednym z murów wychodzących na dziedziniec. Nie zachowały się żadne ślady wcześniejszej XIII-wiecznej drewnianej konstrukcji.
Zamek rycerski rozciągał się przez siedem wieków. W latach 1598-1619 został przebudowany na barokowy pięciokąt z wieżą zegarową.
Na osi bramy głównej 1741-1747 północno-wschodnie skrzydło zwane Skrzydłem Saskim, zostało przedłużone, tworząc rokokową fasadę na Wiśle.
Za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego, ostatniego króla Polski (1764-1795), dwunastowieczne wnętrza zostały przebudowane w stylu neoklasycystycznym. Zostały one bogato umeblowane i ozdobione, a podłogi ozdobione zostały inkrustowanymi wzorami z różnych gatunków drewna. Sala tronowa i gabinet konferencyjny zostały ozdobione portretami współczesnych władców europejskich: cesarz Józef II, król Francji Ludwik XVI, król Anglii Jerzy III, król Prus Fryderyk II, Csanna oi Rosja Katarzyna II, król Szwecji Gustaw III i papież Pius VI. W Sali Rycerskiej, zwanej Polską Salą Sław, znajdują się wspaniałe obrazy przedstawiające ważne wydarzenia historyczne w Polsce autorstwa Marcella Bacciarellego. Obok znajduje się Wielka Sala Kameralna, czyli Sala Balowa, oraz kilka mniejszych pokoi, które tworzą Apartament Królewski. W jego skład wchodzi Sala Marmurowa, ozdobiona portretami królów polskich wiszących na ścianach wykończonych kolorowym marmurem, oraz Kaplica Królewska, w której znajduje się urna z sercem Tadeusza Kościuszki, bohatera polskiego i amerykańskiego.
Szczególnie atrakcyjna jest Sala Canaletto. Jego ściany zdobi kolekcja 23 obrazów z końca XVIII wieku z Warszawy autorstwa Bernarda Belotto Canaletto. Inne ważne pomieszczenia w Zamku to Sala Senacka, w której w 1791 r. uchwalono Konstytucję 3 Maja, Biblioteka Królewska, Nowa Izba Poselska w narożniku południowo-zachodnim oraz Stara Izba Poselska, zwana również Salą Trójkową, na parterze. Obok Zamku, na skarpie wznosi się Pałac (blaszany). Na przełomie XIX i XX wieku mieszkał tu książę Józef Poniatowski. Obecnie w pałacu znajduje się bogata kolekcja orientalnych dywanów - naprawdę wartych zobaczenia.
Warto zwrócić uwagę, że gdy w 1939 r. Zamek płonął w czasie oblężenia Warszawy, a później, gdy był systematycznie rabowany przez niemieckich okupantów, pracownicy Zamku uratowali i ukryli wiele cennych fragmentów jego wystroju wnętrza. Niektóre z nich zostały również wykopane z gruzów po wysadzeniu Zamku w 1944 roku. Wszystkie zostały umieszczone z powrotem na swoich pierwotnych miejscach i są teraz wyraźnie widoczne zarówno na zewnątrz jak i wewnątrz zrekonstruowanego Zamku. Został on odbudowany w latach 1971-1974. Zamek można zwiedzać w towarzystwie przewodnika lub na własną rękę.
Aleje Jerozolimskie
Nazwa oznaczająca Aleję Jerozolimską pochodzi od XVIII-wiecznej żydowskiej osady na północny-zachód od miasta zwanego Nową Jerozolimą. Słowo "Aleja" opiera się również na faktach: cztery rzędy dużych starych drzew wyrosły na ulicy do 1944 roku, kiedy to zostały zniszczone przez działania wojenne. Jest to główna arteria komunikacyjna wschód-zachód i duża ulica handlowa. Jej skrzyżowanie z ulicą Marszałkowską wyznacza ścisłe centrum dzisiejszego miasta. Interesujące miejsca w Alejach Jerozolimskich to: Muzeum Narodowe, Muzeum Wojska Polskiego, Centrum Bankowo-Finansowe, Dworzec Centralny i trzy podmiejskie stacje kolejowe: Powiśle, Śródmieście i Ochota, pięć hoteli i wiele budynków biurowych.
Aleje Ujazdowskie
Wzniesione jako przedstawienie drogi na Kalwarię, w XIX wieku został wyłożony pałacami magnatów warszawskich. Po ostatniej wojnie pałace zostały przekształcone w ambasady.
Polecam także temat:
Najważniejsze atrakcje Warszawy