Nasze forum turystyczne to także ciekawe tematy związane zabytkami Unesco. Wspomnijmy zatem o tych najważniejszych na świecie


Europa

Chorwacja

Split, pałac Dioklecjana
CHORWACJA - DUBROWNIK (1979)
Leżące nad Morzem Adriatyckim miasto od XIII w. było jedną z ważniejszych potęg morskich regionu. W latach 1204-1808 status wolnej republiki kupieckiej, znajdującej się pod panowaniem kolejno: Wenecji, Węgier, Turcji i Austrii. Zachowywało jedną autonomię i rządy rodzin patrycjuszowskich. Świadectwem dawnego bogactwa są doskonale zachowane zabytki, m.in. mury miejskie o dł_: 1940 m, z twierdzami: Minćeta, św Ivan, Bakar, Revelin (XIV-XVI w.). Gtówną ulicą starego miasta jest Płaca, prowa: od bramy Pile (XVI w.) do wieży zegarowej (1444), zaś najcenniejszym zabytkiem jest Patac Rektorów (1435-41). W Pałacu (XVI w.) mieści się jedno z najbogatszych archiwów Europy. I są też zespoły klasztorne Franciszkanów i Dominikanów


CHORWACJA - SPLIT

Historia Splitu sięga starożytności, kiedy istniała tu grecka cywilizacja. Okres największej świetności miasta przypada jednak na : rzymskie. To właśnie tutaj w 305 roku osiadł cesarz Diokle który po dwudziestu latach sprawowania władzy ustąpił ze stanowiska. Chcąc wypocząć po i ciężkiej pracy, nakazał wzniesienie wielkiego pałacu o powierzchnie 30 000 m2. Budowane przez dziesięć lat potężne zabudowy na kształt obozu wojskowego, z dwoma przecinający głównymi traktami, narożnymi wieżami i murem warownym . Z piętra swej rezydencji Dioklecjan mógł koić oczy widokiem na morze, a w razie potrzeby dostać się specjalną bramą na pokład statków przybijających bezpośrednio do murów .
Wśród innych zabytków miasta znajduje się: mauzoleum Dioklecjana, przebudowane w VIII w. katedra śv. świątynia Jupitera zamieniona w tym samym czasie w pozostałości akweduktu.


DANIA - KRONBORG

Pierwowzorem Elsynoru, miejsca tragedii królewicza duńskiego , była rezydencja królewska Kronborg. W rzeczywistości nie ona jednak jest posępną twierdzą ale wytworną rezydencją wzniesioną w południowo-wschodniej części wyspy Zelandia. Pierwszy zamek zbudował w tym miej w 1425 roku Eryk Pomorski, chcąc egzekwować cła , do którego płacenia zobowiązani byli kupcy zagraniczni przepływający przez cieśninę Sund. Kolejni władcy przebudowywali i wzmacniali pierwotną budowlę, aż w 1585 roku Fryderyk II doprowadził do budowy niemal zupełnie nowego kompleksu.

ESTONIA - TALLIN
Najpiękniejszą dzielnicą stolicy Estonii jest Starówka, z charakterystycznymi domami krytymi dachówką . Na wzgórzu nad brzegiem znajduje się najstarsza część Tallina - Wysoki Zamek, średni wieczna siedziba Kawalerów Mieczowych z murami obronnymi i basztami (najwyższa ma 47 m wysokości). Ważnym zabytkiem jest również gotycka katedra Tomkirik (XIII w.) będąca przykładem wyjątkowego kunsztu kamieniarskiego. Przy rozchodzących od rynku ulicach można zwiedzić kościoły św. Olafa i św. Mikolnl (XIII w.), gmach Wielkiej Gildii, Stowarzyszenia Czarnogłowych i Dom Trzech Sióstr. Z muru otaczającego niegdyś miasto zachowało się 2/3 jego długości (2,5 km), w tym Brama Morska (1529) baszta w kształcie podkowy - Gruba Małgorzata (1529).

FINLANDIA - VERLA (1996)
W miejscowości Verla na północ od Kouvola w południowej Finlandii, nad brzegiem rzeki Verlankoski znajduje się zabytkowy zespół młynów z urządzeniami do produkcji papieru. Kompleks, który stworzył w 1872 roku inżynier H. Neuman, w pierwotnej postaci funkcjonował bardzo krótko, ponieważ konstruktorowi brakło środków do powiększenia i rozwinięcia projektu. Oprócz niekorzystnego układu cen na rynku bardzo istotnym problemem okazał się transport gotowych produktów do odległej stacji kolejowej, zakład więc podupadł, a młyn spłonął w 1876 roku. Z czasem powstały nowe budowle, większe i lepiej skonstruowane, przy których prace zakończono w 1882 roku. Twórcami nowego kompleksu byli mistrzowie w wyrabianiu papieru G. Kreidl i L. Haenel, a głównym udziałowcem biznesmen F. W. Dippell. Młyny pracowały przez następnych czterdzieści lat, a od 1964 roku stanowią muzeum techniki.

FRANCJA - AMI ENS (1981)
Leżące nad rzeką Sommą miasto Amiens zostało podczas II wojny światowej zniszczone w trzech czwartych. Za prawdziwy cud można więc uważać fakt, że niemal bez szwanku z wojennych opresji wyszła znajdująca się tu największa gotycka katedra Francji. Wzniesiono ją jako miejsce złożenia niezwykłej relikwii, głowy Jana Chrzciciela, przywiezionej tu w roku 1206 przez krzyżowców. Bryłę świątyni zaprojektowano z niespotykanym rozmachem: kościół o powierzchni 7700 m2 posiada nawę główną o długości 143 m i wysokości 42,3 m. Śmiały projekt realizowano w dwóch etapach: w latach 1220-36 wzniesiono nawy, zaś pomiędzy rokiem 1258 a 1270 zbudowano prezbiterium. Liczne kaplice i wieże, jak również imponujące okno rozetowe dodano w późniejszym okresie. Najpiękniejszym fragmentem potężnej budowli jest otoczenie głównego wejścia znajdującego się w zachodniej fasadzie, z portalem wejściowym słynącym z figury Chrystusa zwanej „Pięknym Bogiem z Amiens".

FRANCJA - ARLES (1981)
Nasze forum turystyczne opisuje miejsca na całym świecie. Teraz przenosimy się do Francji a konkretnie do leżącego w Prowansji malowniczego miasta Arles, które posiada jeden z najciekawszych w Europie zespołów zabytkowych, na który składają się budowle wzniesione przez Rzymian oraz obiekty romańskie. Najwspanialszym budynkiem rzymskim w tym mieście jest potężny amfiteatr będący w swoim czasie największą budowlą Galii. Załóg żony na planie elipsy o wymiarach 136 na 107 m, mógł pomieścić 21 000 widzów. Znajduje się tu również symboliczne miejsce1 będące łącznikiem czasów starożytnych z nowożytnymi. Jest nim Les Alyscams, funkcjonująca od czasów rzymskich, jedna z najsłynniejszych nekropolii europejskich. Ponieważ Rzymianie omijali j ją nocą, stała się idealnym miejscem spotkań pierwszych chrześcijan, odprawiających tu zakazane oficjalnie obrzędy. Najcenniejszymi zabytkiem romańskim jest pochodzący z XII w. kościół St-trophime. 1 Szczególnie interesujący jest w nim bogato rzeźbiony portal zawierający scenę Sądu Ostatecznego oraz figury świętych i apostołów

Francja Bourges
Francuski pisarz Honoré de Balzac zobaczywszy katedrę św. Szczepana w Bourges pisał, iż „Zwiedzający, który błądzi między jej filarami, jest ogarnięty czcią. Czuje nicość człowieka w obecności Boskiej Istoty". Faktycznie, ta potężna gotycka budowla wzniesiona pomiędzy 1194 a 1260 rokiem wywiera ogromne wrażenie. Pozbawiona poprzecznej nawy mierzy z zewnątrz 125 m długości i mierzy aż 41 m szerokości. Główna fasada posiada pięć portali prowadzących do pięciu naw wnętrza, przy czym nawy wewnętrzne są znacznie wyższe od zewnętrznych. Rozświetla je światło rozproszone przez liczne witraże pochodzące z XII w. Spośród pięciu portali zachodniej fasady najbardziej imponujący jest, oczywiście, środkowy, ozdobiony rzeźbiarskim wyobrażeniem scen Sądu Ostatecznego. Wielkie wrażenie wywiera również potężne okno powyżej, dzieło Guy de Dammartine'a z 1390 roku. Po stronie północnej i południowej znajdują się zupełnie odmienne w charakterze portale będące pozostałością dawnej świątyni romańskiej.
Na południu Francji, od miasta Sete do Tuluzy, ciągnie się 240-kilometrowy Canal du Midi (Kanał Południowy), ze skomplikowanym systemem śluz, mostów i akweduktów, uważany za arcydzieło inżynierii światowej. Twórcą kanału był baron Paul Riquet, który budując go w latach 1666-81 przyczynił się do rozwoju i ożywienia gospodarki Langwedocji. Tę wyjątkową arterię wodną tworzy łącznie 328 śluz, akweduktów, mostów, tuneli oraz innych konstrukcji mających niwelować nierówności terenu i naturalne przeszkody. Różnica poziomów od początku do końca kanału wynosi łącznie 253 m, a dla jej wyrównania zbudowano 100 śluz. Brzegi kanału, prawie na całej jego długości, obsadzono drzewami rzucającymi cień i w ten sposób ograniczono do minimum naturalny proces odparowywania wody. Dziś kanał, po którym kursują statki wycieczkowe, jest ważnym szlakiem wodnym łączącym Atlantyk, przez Garonnę, z Morzem Śródziemnym.

FRANCJA - CHARTRES
Ze wszystkich gotyckich świątyń rozsianych na terytorium Francji katedra Notre-Dame z Chartres zaliczana jest do najpiękniejszych. Wznoszona w latach 1194-1220 świątynia ma również niezwykły rodowód. W miejscu jej wzniesienia istniały bowiem wcześniej aż cztery kościoły, z których ostatnią była romańska budowla strawiona pożarem w 1194 roku. Z tej pożogi ocalana bezcenna relikwia przechowywana w kościele, tzw. zasłona Dziewicy, zgodnie z podaniem noszona przez samą Najświętszą Marię Pannę. Wierni uznali ocalenie welonu za prawdziwy cud i z zapałem przystąpili do budowy kolejnej świątyni, oddając na ten cel część swoich dochodów. Zachowane pozostałości romańskiego kościoła włączono do nowej realizacji zaliczanej do najwyższych osiągnięć wielkiego gotyku francuskiego. Potężny kościół, którego nawa główna mierzy aż 130,2 m długości, 30 m szerokości i 37,5 m wysokości ozdobiono trzema niezwykle strojnymi fasadami. Główną z nich - zamykającą nawę główną - zdobią najwyższej klasy rzeźby gotyckie, szczególnie pięknie skomponowane w głównym, tzw. królewskim portalu. Ponad nim znalazło miejsce wypełnione witrażami 13-metrowe okno rozetowe. Fasadę flankują dwie wieże: północna późnogotycka Nowa Dzwonnica wznosząca się na wysokość 113 m, pochodząca z roku 1587, oraz niższa, licząca 103 m Stara Dzwonnica. wzniesiona w 1145 roku. Bogaty wystrój figuralny zdobi również fasady boczne, których portale wypełniają rzeźbiarskie sceny pochodzące ze Starego Testamentu. Misternie skonstruowana bryła opleciona siecią ażurowych łuków przyporowych zachwyca również swym wnętrzem. Dzieje się tak głównie dzięki witrażom wypełniającym okna o powierzchni ok. 2500 m2. Bijące przez nie światło zastępuje wszelkie ozdoby, kładąc się na kamiennych ścianach niezliczonymi refleksami barwnymi, w których wierni z czasów średniowiecza mieli widzieć „światło Chrystusa".


FRANCJA - CARCAS
Znane na całym świecie miasto, zachwycające systemem średniowiecznych murów obronnych, zdaje się miejscem niezdobytym. Tymczasem w 1209 roku ta potężna twierdza już po miesiącu oblężenia została poddana armii Simona de Montforta. Nie zmienia to faktu, że wznosząc umocnienia Carcassonne, stosowano najnowocześniejsze rozwiązania techniczne. Górne miasto (Cite), założone na planie wydłużonego prostokąta, otoczone jest podwójnym pierścieniem murowo długości odpowiednio 1100 i 1500 m. Najstarsze ich partie - zbudowane z cegły i drobnych kamieni - sięgają czasów rzymskich. Młodsze są szare ciosy kamienne (początek XIII w.) oraz starannie ociosane bloki (koniec XIII w.). Wzmocnienie linii obrony stanowią 52 baszty i pięć bastionów oraz dodatkowe zabezpieczenia w postaci żelaznych krat, masywnych bram, fosy i zwodzonego mostu. Do wnętrza można się było dostać tylko przez jedną bramę, zwaną Porta Narbonanaise. Nawet przedarcie się przez nią nie gwarantowało ewentualnym najeźdźcom sukcesu. Wewnątrz murów wzniesiono bowiem ok. 1125 roku „twierdzę w twierdzy" - warowny zamek hrabiowski. Od zachodu przylega on do murów i jest zaopatrzony we własną fosę, pięć baszt oraz drewniane ganki obronne wokół murów. Wewnątrz pierścienia fortyfikacji znajduje się bazylika Saint Nazaire wzniesiona w latach 1096-1150 jako halowy kościół romański, a następnie rozbudowana w stylu gotyckim w XIII w. Mniej więcej w tym samym czasie założono na planie pięcioboku Dolne Miasto posiadające regularną siatkę ulic i placów. Z czasem tam właśnie skoncentrowało się całe życie Carcassonne, co doprowadziło do całkowitego upadku Cite. W XIX w. zamierzano nawet wyburzyć średniowieczne fortyfikacje, aby uzyskać miejsce na realizację nowych budowli. Tym absurdalnym planom przeciwstawił się jednak znany pisarz Prosper Merimee- pełniący w tym okresie funkcję inspektora ochrony pamiątek historycznych Francji - i doprowadził do rozpoczęcia plac renowacyjnych jednego z najcenniejszych zabytków Europy.

FRANCJA - FONTAINEBLEAU
W dziejach słynnej rezydencji we francuskim Fontainebleau można wydzielić kilka momentów przełomowych. Najpierw Ludwik którego kaplicę poświęcił Tomasz Becket a następnie Franciszek zbudował wspaniały pałac myśliwski. W XV w, miejsce zostało nieco zapomniane, ale już Henryk II wprowadził kolejne zmiany. Za jego panowania ukończono m.in. prace przy wielkiej renesansowej sali balowej zaprojektowanej w roku 1502. W tym czasie wzniesiono również kaplicę Świętej Trójcy, której sklepienie pokryto freskami. Władca w ten zlecił zresztą gruntowną przebudowę kompleksu pałacowego. W 1634 roku główny budynek wyposażono w charakterystyczne schody w kształcie podkowy, zaprojektowane przez Jeana Androueta de Cerceau, nadające pałacowi rys wyszukanej elegancji. Kolejnym okresem świetności Fontainebleau był czas, kiedy Napoleon I wybrał to miejsce na pierwszą rezydencję cesarza i Francuzów. Pałac zyskał wówczas ostateczny kształt wytwornej rezydencji z reprezentacyjnym dziedzińcem przednim.

FRANCJA - LASCAUX
Jaskinia w południowo-zachodniej Francji jest jednym z najsłynniejszych stanowisk prehistorycznych. Odkryta przez dwóch chłopców w 1940 roku, kryje w sobie zdumiewające malowidła i ryty naskalne. Przedstawiają one zwierzęta epoki lodowcowej: tury, reny, bizony i konie, malowane glinkami, kredą i węglem w miejscach pozbawianych dziennego światła. Wykonane zostały z wielkim wyczuciem natury - zoolodzy na ich podstawie są w stanie rozpoznać wymarłe gatunki zwierząt. Grota składa się z wielkiej środkowej sali i dwóch korytarzy. W grocie głównej na ścianach podziwiać można malowidła bawołów, turów i krów, a w korytarzach dzikie konie i jelenie. W różny sposób osiągano efekty malarskie - przez kolor, rozcieranie konturów i rozproszenie kształtów oraz wykorzystanie naturalnego podłoża skalnego dla wydobycia efektu iluzji Grota przez wiele lat odcięta była od światła, dzięki czemu malowidła zachowały się w doskonałym stanie.

FRANCJA LYON
Lyon zachwyca mnogością zabytków zarówno z czasów, gdy był stolicą rzymskiej prowincji Galii , jak i z okresu średniowiecza, gdy stanowił centrum tkactwa. Są to rzymskie teatry, eksponaty muzeum starożytność) galo rzymskich, katedra St-Jean (XII w,), budynki przy rozległym Place des Terreaux, w tym ratusz (XVII w,) i klasztor Benedyktynów Palais St-Pierre, zespół renesansowych rezydencji bankierów i kupców a tez symbol Lyonu bazylika Notre-Dame de Fourviere (XIX w.). Wąskie uliczki prowadzą od eleganckich willi do mrocznej robotniczej dzielnicy La Croix-Rousse z ciągnącymi się między domami, częściowo zadaszonymi przejściami, które służyły tkaczom do transportu wyrobów. Tamtejsze małe gospody - bouchons - serwują tradycyjną kuchnię lyońską. Miasto jest od wieków kulinarną mekką Francuzów.

FRANCJA - MONT-SAINT-MICHEL
Ponad mgłami zalegającymi o poranku w normandzkiej zatoce Saint-Michel zdają się unosić monumentalne mury benedyktyńskiego opactwa. W rzeczywistości zbudowano je na granitowej wyspie połączonej z lądem nasypem o długości 1800 m. Pierwsza, nieistniejąca już, świątynia powstała tu na początku VIII w. po tym, jak biskupowi Aubertowi z Avranches ukazał się archanioł Gabriel, nakazując wzniesienie kaplicy. Benedyktyni przybyli na to miejsce prawie trzysta lat później. Otoczona murami obronnymi wyspa posiada tylko jedną ulicę - Grande Rue. Wędrując nią stromo pod górę, mija się kolejne piętra ściśle przylegających do siebie budynków. Zwiedzających zachwycają liczne mostki, galeryjki, wąskie korytarze i strome klatki schodowe. W samym centrum wznosi się opacki kościół, którego historia sięga XI w. Na szczycie jego 78-metrowej wieży znajduje się rzeźba Michała Archanioła ze wzniesionym mieczem, czuwającego niejako nad tym niezwykłym miejscem. Prawdziwym klejnotem Mont-Saint-Michel jest jednak gotyckie opactwo La Merveille. W jego obrębie znajduje się m.in. krużganek, którego finezyjnie zdobione galerie wspiera 227 kolumienek.

Zapraszam również innych tematów. Nasze forum turystyczne http://podroze-forum.pl/ to wszystko o podróżach w jednym miejscu.

FRANCJA NANCY
Jest to osada rozwijająca się wokół zamku. Od XII w było siedzibą książąt Lotaryngii, a w 1735 roku Ludwik XV przyznał Nancy i księstwo Lotaryngii Stanisławowi Leszczyńskiemu, który przyczynił się do znacznego rozwoju regionu. Po śmierci Leszczyńskiego (1766) miasto przejęła ponownie Francja. Centralnym punktem Nancy jest plac Stanisława, którego główną budowlę stanowi monumentalny Hôtel de Ville . Wystawiona przez Leszczyńskiego, Brama Tryumfalna ku czci Ludwika XV prowadzi na Place de la Carriere otoczony XVIII-wiecznymi domami i zamknięty ozdobionym kolumnadą Palais du Gouvernement (1732-53). Za nim znajduje się pałac książęcy (1502-44). Do ważnych zabytków miasta należą również liczne świątynie, m.in. gotycki kościół Franciszkanów (1482-86), katedra (1703-42), Saint Sébastien (1720-38), Saint Joseph (1759) i Notre-Dame-de-Bon-Secours (1738-41), z grobowcami króla Stanisława i jego żony.


FRANCJA - ORANGE


Leżące w Prowansji miasto Orange posiada jedne z najwspanialszych europejskich zabytków czasów rzymskich. Jednym z nich jest łuk triumfalny upamiętniający zwycięstwa Juliusza Cezara nad Galami i flotą grecką. Budowla ta jest bogato zdobiona płaskorzeźbami o tematyce wojennej oraz wyobrażeniami pokonanych wojowników galijskich. Drugim jest znany w całym świecie antyczny amfiteatr. Wzniesiono go za panowania Oktawiana Augusta ok. roku 27-25 p.n.e., wykorzystując naturalne ukształtowanie stoku Colline-St-Europe. O wyjątkowej wartości historycznej tego miejsca stanowi fakt, że w doskonałym stanie zachował się tu zamykający przestrzeń budynek sceniczny o fasadzie długiej na 103 m i wysokiej na 37 m. Pierwotnie był on podzielony na trzy kondygnacje, a na każdej z nich znajdowało się od 76 do 122 kolumn. Prowadzone w ostatnich latach badania archeologiczne dowiodły, źe teatr był częścią wielkiego kompleksu budynków, wśród których znajdowały się m.in. świątynie, forum, łaźnie i gimnazjon.

FRANCJA - ZAMKI NAD LOARĄ
W dolinie rzeki Loary we Francji ukształtował się malowniczy krajobraz z największymi zamkami Francji, tworzącymi kompleks rezydencji królewskich i magnackich, łączących elementy gotyckie i renesansowe. Najlepszymi miejscami wypadowymi do zwiedzania zamków są miasta Blois i Tours. Pierwsze z nich powstało wokół zamku (XIII—XVII w.), który stanowi fascynującą mieszaninę różnych Stylów, Zbudowany na pianie nieregularnego czworoboku, z rozległym dziedzińcem wewnętrznym, był rezydencją królewską. Jej część stanowi gotycka budowla o wielkich salach. 13 km na południe znajduje się zamek Cheverny z zachowanymi dekoracjami i sprzętami z XVII w. Kolejną budowlą jest wspaniały Chambonćl - największa rezydencja w dolinie Loary. W okolicach Tours znajduje się natomiast zamek Amboise (XV, XVI w.). Przebudowany na zlecenie Karola XVII w stylu renesansowym stary pałac, niestety, uległ zniszczeniu podczas pożarów
i dewastacji. Przetrwało jedynie jedno skrzydło. Na uwagę zasługuje także kaplica Saint Hubert. Kolejnym zamkiem w regionie jest renesansowy Chenonceau , przerzucony ponad rzeką Cher (dopływ Loary) na przęsłach. Zamek Langeais, z 3 solidnymi wieżami i wieńcem utworzonym przez 270 machikuł, ma XV-wieczne wnętrza o charakterze pałacowym. Na wyspie położonej na rzece Indre (dopływ Loary) usytuowany jest Azayle-Rideau - przykład metamorfozy obronnego zamku w elegancki pałac renesansowy, z kosztownym wyposażeniem wnętrz. W Villandry, u ujścia rzeki Cher do Loary, znajduje się „pałac ogrodów w ogrodzie Francji", trój-skrzydiowy renesansowy pałac zbudowany ok 1532 roku na fundamentach średniowiecznej budowli. Na zachód od Tours leży rezydencja , zwana zamkiem Śpiącej Królewny. Wzniesiony w XV w., stopniowo przekształcił się w arystokratyczną siedzibę. W Saumur zaś na stromym występie skalnym stoi średniowieczny zamek przebudowany w XV w., ozdobiony wieżami.

FRANCJA - WERSAL
Ludwik XIV, zwany przez poddanych Królem Stonce z całego serca chciał ukazać potęgi swej władzy. Temu celowi miała służyć budowa pałacu, którego przepych przyćmiłby rezydencje monarsze całej Europy. Na miejsce realizacji władca wybrał oddaloną o 20 km od Paryża niewielką miejscowość, w której jego ojciec w 1624 roku wzniósł pośród naturalnego krajobrazu domek myśliwski powiększony siedem lat później do rozmiarów niewielkiego pałacyku. Ten pierwszy etap prac powierzono architektowi Louis Le Vau. Ludwik XIV, osobiście nadzorujący tę rozbudowę i upiększanie wersalskiego pałacu, przeniósł się tu ostatecznie wraz z dworem w roku 1668. Wkrótce przystąpiono i do ostatniego etapu przebudowy, a odpowiedzialnym za nią uczeń architekta Julesa Hardouin-Monsarta. Dodał on dwa potężne skrzydła i wzniósł jedno z najwspanialszych pomieszczeń kompleksu - Galerię Zwierciadlaną. Mierzy fena 73 m długości i 12,5 m szerokości, a rozświetla ją światło ¡wpadające przez 17 wysokich okien i odbijane następnie przez 17 potężnych luster. Hardouin-Mansart zaprojektował również kaplicę, ukończoną w 1710 roku. Zbudowany wielkim nakładem (kompleks pałacowy mógł pomieścić 10 000 mieszkańców, a od strony ogrodu mierzył 590 m długości. Przy tej największej inwestycji ówczesnej Francji aż do 1689 roku pracowało codziennie 36 000 ludzi oraz 6000 koni. W 1770 roku Ludwik XV dobudował salę teatralną. Od strony frontowej pałac poprzedzają 3 dziedzińce obramowane skrzydłami: Dziedziniec Ministrów, Dziedziniec Królewski i Dziedziniec Marmurowy. Najważniejsze apartamenty mieszczą się na pierwszym piętrze korpusu głównego. Wokół Dziedzińca Marmurowego rozlokowane są apartamenty królewskie. Od strony ogrodu znajdują się pomieszczenia reprezentacyjne, w których skupiało się życie dworu. Ich bogaty wystrój zaprojektował Charles Le Brun. Począwszy od Salonu Herkulesa, każda z kolejnych sal poświęcona jest innemu bogu olimpijskiemu. Mimo tego przepychu pojawiły się głosy krytyki określające monarszą rezydencję jako miejsce ponure i jałowe, „bez architektury i bez ogrodu". Poirytowany tymi opiniami Ludwik XIV zatrudnił architekta krajobrazu La Nótre'a, a prace nad urządzaniem parku otrzymały priorytet w stosunku do budowlanych. W niedługim czasie wokół pałacu - na obszarze ok. 100 ha - wytyczono starannie rozplanowane aleje i zieleńce, wzniesiono fontanny, ustawiono liczne rzeźby. Założono również oranżerię, a całość przedsięwzięcia dopełniło zbudowanie pałacyku Grand Trianon. Osiemdziesiąt lat później Ludwik XV zbudował dla Marii Antoniny drugi pałacyk nazwany Petit Trianon.

GRECJA-AKROPOL
Turyści wędrujący w promieniach palącego słońca po wzgórzu wznoszącym się ponad Atenami nie podejrzewają że co jakiś czas o świcie potężne ciężarówki przywożą tu tony kamieni zbieranych . Miejscowe władze próbują w sposób ochronić najsłynniejszy w świecie zespół zabytków z okresu starożytnej Grecji. Wśród wznoszących się tu budowli najbardziej znaną jest bez wątpienia Partenon - świątynia zbudowana w latach 447-438 p.n.e . Długa na 70 m i szeroka na 31 m została zaprojektowana przej znakomitych architektów dekoracja rzeźbiarska jest dziełem samego Fidiasza. Wykorzystując jako i budulec marmur pentelicki- wydobywany w leżących na północny wschód od Aten górach Pentelikon - wznieśli oni idealną w swych proporcjach budowlę będącą najdoskonalszą manifestacją architektonicznego porządku doryckiego. Podziwiając po wiekach monumentalną elegancję Partenonu, trudno uwierzyć, że współcześni Peryklesowi zarzucali mu, iż trwoni pieniądze, strojąc miasto „na podobieństwo prostytutki". Na uwagę zasługuje również świątynia Nike, wzniesiona przez Kallikratesa w 424 roku p.n.e. dla uczczenia 25. rocznicy podpisania traktatu pokojowego z Persją. Ta niewielka budowla uchodzi za jedną z najpiękniejszych realizacji architektonicznych od czasów Peryklesa. Szczególną urodą odznacza się Erechtejon, wzniesiony pomiędzy 421 a 405 rokiem p.n na miejscu mitycznej walki, jaką Atena miała stoczyć władzę i sprawowanie pieczy nad miastem.


ATHOS

Ciężko znaleźć w Europie miejsce podobne do republiki mnichów położonej we wschodniej odnodze greckiego Półwyspu Chalcyckiego. Ten autonomiczny region administracyjny jest bowiem największym w całym chrześcijaństwie skupiskiem zakonnym w którego obrębie mieszka ok. 1500 mnichów prawosławnych' jest to zarazem jedyne tak duże pod względem obszaru - zajmujące bowiem powierzchnię 314 km2 - miejsce niedostępne dla Kobiet. Nie tylko nie mogą one wejść na terytorium republiki, ale nie wolno im nawet zbliżyć się zbytnio łodzią do wybrzeży półwyspu Na górzystym obszarze z kulminacją góry Athos (2023 m n.p.m) rozsianych jest dwadzieścia klasztorów wniesionych na zboczach i urwistych brzegach morskich. Pierwsze pustelnie zaczęty powstawać tu już w potowie IX w., zaś najstarsze opactwo, Wielką Ławrę założył w 963 roku św. Atanazy. Byt to tzw. klasztor cenobityczny w którym tworzący wspólnotę mnisi mieszkają w pojedynczych domkach. Wielka Ławra jako jedyna spośród klasztorów półwyspu nigdy nie ucierpiała od ognia. Posiada ona m.in. wielki basen chrzcielny umieszczony w cieniu rozłożystego cyprysa zasadzonego rzekomo przed tysiącem lat przez samego św. Atanazego. Wielkie pożary, będące największym uprzykrzeniem spokojnego życia mnichów, wybuchały w opactwach na przestrzeni wieków wielokrotnie bezpowrotnie niszcząc bezcenne zabytki. Ostatnie takie wydarzenie miało miejsce w nocy z 3 na 4 marca 2004 roku, kiedy ogień strawił znaczną część serbskiego klasztoru Chilandar, jednego z najbardziej znaczących na półwyspie. Wzniesiono go w połowie XII w na polecenie serbskiego księcia Stefana Nemanji dla jego syna Rastka, który postanowił osiąść tutaj, porzuciwszy życie dworskie. Największym i najlepiej utrzymanym kompleksem regionu jest załozony w połowie X w. Moni Vatopediou z pięknym katolikonem (głównym kościołem), w którym przechowywane są cenne ikony oraz XIV-wieczny kielich Manuela Kantakuzena

GRECJA - DAFNI
Pełna zabytków sztuki bizantyjskiej wzniesiony w maleńkiej wiosce Dafni. Ok 1080 roku wzniesiono w jego obrębie zbudowanego na planie krzyża greckiego kościół pod wezwaniem Zaśnięcia Matki Boskiej. Jest on ozdobiony mozaikami przez wielu uważanymi za piękniejsze od znajdujących się we wnętrzu weneckiej Bazyliki św. Marka. Najceniejszym zespołem jest dekoracja wewnętrznej strony i centralnie umieszczonym wizerunkiem Chrystusa Pantokratora otoczonym przez postaci 16 proroków. Ten niezwykły kościół został ofiarowany przez pierwszego frankońskiego Cruka Aten, Otto de la Roche, przybyłym tu z Burgund i i cystersom, a w XVI w przeszedł w posiadanie mnichów prawosławnych.

GRECJA - DELOS
Leżąca na Morzu Egejskim w archipelagu Cyklad wyspa Delos może się pozornie jawić jako oaza prawdziwego szczęścia. Jako mityczne miejsce narodzin Apollina i Artemidy była bowiem otoczona specjalną opieką: nikt nie mógł tutaj umrzeć, nikt jednak nie mógł przyjść tu na świat. Z tego powodu ciężarne kobiety i starców odwożono na pobliską wyspę Reneję. Na dodatek tubylczą ludność tego świętego miejsca całkowicie wytępili Ateńczycy. W późniejszym czasie niewielka wyspa przeżywała okres niezwykłego rozkwitu. Pozbawiona odpowiedniej obrony, bogata Delos była jednak łatwym łupem najeźdźców. Ostatni z nich, Atenodorus w 69 roku p.n.e. sprzedał ludność w niewolę, a na wyspie pozostali tylko strażnicy świętych ruin. Dziś zachwycają tu przede wszystkim pozostałości świętego okręgu Apollina z Propylejami i aleją Lwów (VII—VI w. p.n.e.), świętego okręgu Artemidy ze Świątynią Ateńczyków (V w. p.n.e.) oraz świątyni Dwunastu Bogów (III w. p.n.e.).