Kryzysy powodują strukturalne i funkcjonalne zmiany w systemie turystycznym, który łączy w sobie potencjał zasobów, infrastrukturę, podmioty turystyczne, struktury instytucjonalne i konsumentów. Dla Ukrainy, z jej wysokim potencjałem turystycznym, rozwój turystyki jest istotnym czynnikiem po kryzysowym ożywieniu gospodarki. Przezwyciężenie różnic w funkcjonowaniu systemu turystycznego, kształtowanie optymalnych modeli biznesowych jego rozwoju, zwiększanie trwałości i efektywności funkcjonowania podmiotów turystycznych narzuca obiektywną potrzebę inwestycji. Atrakcyjność inwestycyjna jest jedną z kluczowych cech powodujących zainteresowanie inwestora finansowaniem projektu, w tym turystycznego. Atrakcyjność inwestycyjną systemu turystycznego proponuje się uznać za złożoną cechę warunków i korzyści, które tworzą jego zdolność do przyciągania zasobów inwestycyjnych w oparciu o dostępność ich potrzeb, unikalny potencjał turystyczny, sprzyjające środowisko dla zapewnienia sprawnego funkcjonowania systemu turystycznego oraz gwarantujące inwestorom zysk i zmniejszone ryzyko inwestowania.

Ogólnie rzecz biorąc, wskaźniki i kryteria atrakcyjności inwestycyjnej systemu turystycznego są podzielone na cztery grupy: efektywność inwestycji, efektywność rozwoju systemu turystycznego, perspektywy rozwoju systemu turystycznego, środowisko i potencjał jego rozwoju.Według opracowanej metody obliczono integralny wskaźnik atrakcyjności inwestycyjnej systemów turystycznych regionów Ukrainy, a regiony są zróżnicowane w zależności od poziomu atrakcyjności inwestycyjnej. Oszacowanie atrakcyjności inwestycyjnej ukraińskich systemów turystycznych pozwala na określenie ich oceny, różnicowanie ich w zależności od poziomu dojrzałości uzupełniających się warunków wstępnych tworzenia i rozwoju potencjału turystycznego oraz służy jako podstawa dla potencjalnych inwestorów w podejmowaniu decyzji inwestycyjnych.Wykorzystanie wyników określania poziomu atrakcyjności inwestycyjnej systemów turystycznych regionów Ukrainy w czasie pomoże zidentyfikować trendy, a tym samym posłuży jako przewodnik dla potencjalnych inwestorów w przestrzeni propozycji strategicznych regionów będących odbiorcami inwestycji.

Ukraina znajduje się obecnie w bardzo trudnym stadium rozwoju i potrzebuje przyciągnięcia środków inwestycyjnych. Jeśli chodzi o inwestorów, ich decyzja o inwestowaniu na Ukrainie musi być dobrze wyważona, oparta na analizie szerokiego wachlarza czynników, wskaźników i trendów. Według Global Competitiveness Report, który jest najbardziej autorytatywnym światowym badaniem konkurencyjności na świecie, przeprowadzonym przez Światowe Forum Ekonomiczne, w ciągu ostatnich 10 lat Ukraina spadła z 72 pozycji na 831 (spośród 140 krajów) z powodu pogorszenia się sytuacji politycznej i społeczno-gospodarczej, spowodowanego militarną agresją Federacji Rosyjskiej. Jednak niektóre elementy oceny globalnej konkurencyjności Ukrainy sygnalizują pozytywne zmiany, zwłaszcza w ciągu ostatnich pięciu lat. Ogólnie rzecz biorąc, pomimo niewielkich wahań pozycji, pozytywnymi wskaźnikami globalnej konkurencyjności Ukrainy są, częściowo, czynniki atrakcyjności inwestycyjnej, takie jak: umiejętności (43-46 miejsce), infrastruktura (79-57), zdolność innowacyjna (52-58), rynek pracy (54-66), przyjęcie technologii informacyjno-komunikacyjnych (65-77) oraz wskaźniki niskiego poziomu są następujące: otoczenie makroekonomiczne (91-131), system finansowy (85-117) i instytucje (113-110)

Tak więc atrakcyjność inwestycyjna systemu turystycznego jest z jednej strony pilnym problemem, a z drugiej strony jest niezwykle zróżnicowana i złożona, posiada cechy funkcjonalne, sektorowe, hierarchiczne i przestrzenne unikalne. W celu przyspieszenia rehabilitacji gospodarczej i skrócenia czasu trwania okresu przywracania gospodarki krajowej, istnieje potrzeba: 1) formułowanie ogólnych problemów inwestycyjnych w branży turystycznej, z uwzględnieniem specyfiki działalności turystycznej; 2) uzasadnianie tworzenia i rozwijania nowych form współpracy podmiotów turystycznych i instytucji finansowych; 3) kształtowanie nie tylko systemu przyciągania inwestycji, ale także regulowanego mechanizmu ich wykorzystania; 4) wprowadzanie specjalnych programów rządowych z częściową lub pełną rekompensatą odsetek dla kredytobiorców wynikających z realizacji projektów inwestycyjnych.